Czym się różni pompa ciepła split od monoblok

Pompy ciepła typu powietrze/woda zasadniczo można podzielić na dwie grupy. I chociaż ich przeznaczenie jest takie same to różnią się one pod względem konstrukcji. Mowa tutaj o pompach typu split oraz monoblok.

Split, czyli z języka angielskiego rozdzielne to system urządzeń rozdzielonych na dwie jednostki współpracujące ze sobą. Najprościej mówi się o nich - jednostka zewnętrzna i jednostka wewnętrzna. W tej pierwszej znajdziemy sprężarkę, wentylator lub wentylatory, parownik oraz zawór rozprężny. Jednostka wewnętrzna mieści w sobie pompę obiegową C.O., skraplacz i w zależności od modelu np. zbiornik C.W.U.

Monoblok to urządzenie zwarte, kompaktowe, w jednej obudowie zawierające to, co mieści się w dwóch w splicie. Zwykle montuje się je na zewnątrz budynku, a za pomocą połączeń rurowych podpina się do instalacji centralnego ogrzewania. Istnieją także rozwiązania oparte na jednostce monoblok usytuowanej wewnątrz budynku. Wtedy powietrze jest zasysane i specjalnymi przewodami wyrzucane na zewnątrz. Jednakże najczęściej stosuje się takie rozwiązanie w przypadku pomp służących wyłącznie do podgrzewania ciepłej wody użytkowej.

Oczywiście oba te rozwiązania posiadają zalety i obarczone są pewnymi wadami. Zaletą monobloka jest ich bardzo prosty montaż, który nie wymaga obecności wykwalifikowanego instalatora posiadającego odpowiednie kwalifikacje. Dzieje się tak dlatego, ze już na etapie produkcji te urządzenia napełnia się czynnikiem chłodniczym. Zbędnym jest więc, jak w przypadku pompy ciepła split tzw. świadectwo kwalifikacji w zakresie substancji kontrolowanych, potocznie zwane uprawnieniami chłodniczymi. W przypadku monobloka do podłączenia wystarczy osoba, która potrafi poradzić sobie z wpięciem przewodów pompy do centralnego ogrzewania.

Dodatkowym plusem pompy ciepła monoblok jest też łatwe odmrażanie parownika. W przypadku oblodzenia zawór 4-drogowy w module chłodniczym kieruje gorący czynnik roboczy bezpośrednio ze sprężarki do parownika. Dzięki temu działaniu rozmrażanie trwa bardzo krótko i w praktyce skutkuje niewielkimi tylko stratami energii.

Wadą monobloka jest to, ze przewody wodne muszą zostać należycie zabezpieczone. W przypadku zimy należy je osłonić przed ewentualnym zamarznięciem ponieważ, jeśli zdarzy się sytuacja, że w czasie mrozów dojdzie do zatrzymania pracy pompy , np. w przypadku braku energii elektrycznej, może dojść do rozsadzenia układu. To słaba strona tej pompy ciepła i należy o to zadbać ze szczególną pieczołowitością. Producenci często w przypadku pompy ciepła monoblok rozwiązują ten problem napełniając obieg grzewczy pompy płynem niezamarzającym (zwykle jest to roztwór glikolu) i montażem dodatkowego płytowego wymiennika ciepła między obiegiem grzewczym pompy ciepła a wodną instalacją c.o.

W przypadku pompy typu split muszą one zostać napełnione czynnikiem chłodniczym w trakcie docelowej instalacji. To wymaga odpowiednich uprawnień i wykwalifikowanej ekipy monterów. Jednakże pompę ciepła split, z racji rozdzielenia na dwie jednostki jest łatwiej przenieść i nią manewrować. W tym przypadku też nie ma problemu z zamarzaniem przewodów. Pomiędzy obiema jednostkami krąży czynnik chłodniczy i nic się nie wydarzy nawet w największe mrozy.

Plusem na korzyść jednostki split jest i to, że zwykle straty ciepła są mniejsze niż w przypadku pompy monoblok, gdyż przechodzi ono niemal bezpośrednio ze skraplacza do instalacji centralnego ogrzewania, lub do zasobnika ciepła. Obie jednostki są warte rozważenia, a dobór najbardziej korzystnego rozwiązania pozostaje w rękach inwestora.

Tekst: Marek Bachorski-Rudnicki